موج نوی سینمای آمریکای لاتین جنبشی سینمایی است که ابتدا در دهه 50 و 60 میلادی در برزیل پا گرفت و به مرور در آمریکای لاتین گسترش یافت. فیلم‌های سینمای موج نوی آمریکای لاتین همگی بن‌مایه‌ای طبقاتی دارند و روایتی از زندگی زحمت‌کشان جوامع آمریکای لاتین ارائه می‌دهند. فیلم‌های درخشانی درون این جنبش تولید شده‌اند که از میان آنها می‌توان به فیلم “آنها کراوات نمی‌پوشند ” به کارگردانی “لئون هیرزمان ” در سال 1981 میلادی اشاره کرد.
روایت فیلم “آنها کراوات نمی‌پوشند” حول شخصیت‌هایی می‌چرخد که همگی عضوی از طبقه کارگرند و اکثرشان در یک کارخانه کار می‌کنند و همکار یکدیگرند. فیلم از طریق کنکاش زندگی روزمره کارگران به ویژه خانواده کارگری اوتاویو سعی می‌کند دیدگاه‌ها و چالشهای روزمره کارگران را به نمایش بگذارد و بررسی کند.
کانون روایت فیلم تفاوت و تضاد دیدگاه اوتاویو پدر خانواده به عنوان یکی از رهبران اتحادیه کارگری با پسرش چیائو است که او هم در همان کارخانه مشغول به کار است. تفاوت دیدگاه پدر و پسر مذکور به طریقه‌ی بهبود وضع معیشتشان مربوط می‌شود. اوتاویو بهبود وضع معیشت را از طریق مبارزه جمعی کارگران می‌بیند و حتی تصمیمات شخصی و خانوادگی‌اش را مبتنی بر آن می‌چیند و به عبارتی منافع جمعی کارگران را به نسبت منافع شخصی‌اش ارجح می‌بیند.( در فیلم می‌بینیم که اعتصاب را نسبت به ازدواج پسرش در اولویت قرار می‌دهد.) اما در طرف مقابل چیائو بهبود معیشت را تنها از طریق تلاش و تقلای فردی می‌بیند و منافع و برنامه‌های شخصی‌اش را نسبت به هر چیز ارجح می‌داند.
فیلم سعی می‌کند با روایت کردن تقابل اوتاویو و چیائو، تقابل تلاش جمعی مبتنی بر اتحاد را با تلاش فردی مبتنی بر رقابت در میان طبقه کارگر بررسی کند. در ادامه سعی می‌کنیم به پایه مادی هر کدام از دو دیدگاه نام‌برده اشاره شود.
در جامعه سرمایه‌دارانه به کسانی کارگر گفته می‌شود که جز نیروی کارشان کالای دیگری را در اختیار ندارند تا از طریق فروش آن امرار معاش کنند. از همین رو کارگران به ناچار در بازار کار نیروی کارشان را به سرمایه‌داران می‌فروشند. کارگران معمولا به شکلی فردی و جدای از هم نیروی کارشان را در بازار به عنوان افرادی مستقل از هم به فروش می‌گذارند. همین امر موجب می‌شود در میان کارگران رقابتی برای فروش نیروی کارشان برقرار شود. رقابت و فردیت در فروش نیروی کارشان؛ رقابت و فردیت کارگران را در محل کار پایه‌ریزی می‌کند. رقابت و فردیت این وهم را در میان کارگران به وجود می‌آورد که آنها می‌توانند از طریق تلاش فردی وضع معیشتی‌شان را بهبود ببخشند. رقابت میان کارگران جزو بدترین وجوه وضع موجود است و به دلیل تاثیرات‌اش مهلک‌ترین سلاح بورژوازی علیه پرولتاریاست.
در طرف مقابل طبقه کارگر از همان لحظه به وجود آمدنش به واسطه‌ی جایگاه‌اش در شیوه تولید مبارزه‌اش بر علیه سرمایه‌داری آغاز می‌شود و در طول تاریخ چند صد ساله سرمایه‌داری مراحل متفاوتی از مبارزه را پشت سر گذاشته‌اند و به طرق گوناگون علیه دشمنان طبقاتی‌شان متحد شده‌اند و ابزارهای مخصوص به خود را به وجود آورده‌اند. یکی از مهم‌ترین ابزارهای طبقه کارگر اتحادیه کارگری است.
کارگران به مرور زمان و با افزایش تجربه‌شان در مواجه با سرمایه، به هم‌سرنوشتی و درد مشترک‌شان پی‌می‌برند و می‌بینند که خیلی از مسائلشان محدود به فرد خودشان نیست و در میان تمام کارگران مشترک است. تجربه و درد و رنج مشترک طبقه کارگر بستری می‌شود برای متحد شدن کارگران بر علیه سرمایه‌داران. کارگران در برهه‌هایی از مبارزات خود پی‌می‌برند که برای متحد شدن و متحد ماندن بر علیه سرمایه‌داری نیاز است که در یک تشکل مانند اتحادیه متحد شوند. تشکل اتحادیه ابزاری می‌شود برای متحد ماندن و فائق آمدن بر رقابت و فردیت میان کارگران، و در نهایت برای بهبود وضع معیشتشان مبارزه جمعی را جایگزین تقلای فردی می‌کنند.
نکتهِ برجسته‌ی دیگری که ذکر آن خالی از لطف نیست، حضور برجسته زنان طبقه کارگر در مبارزات کارگران داخل فیلم می‌باشد. زنان چه به عنوان همسران و یاران کارگران مانند زن اوتاویو و چه به عنوان کارگر کارخانه پا به پای مردان هم‌طبقه‌ایشان برای بهبود معیشت خود می‌جنگند.
فیلم از طریق نشان دادن زندگی روزمره کارگران و مسائلی که به طور روزمره با آن درگیر می‌شوند روند و فرآیند شکل‌گیری مبارزات کارگران و اعتصاب کردن آنها را به خوبی نشان می‌دهد. در طی این فرآیند تغییر خصلت‌های رفتاری و جایگیزین شدن رقابت را با همدلی و همبستگی میان کارگران را نشان می‌دهد. در فیلم می‌بینیم که اتحادیه کارگری چه نقش مهمی در تعیین رفتارها و آگاهی جمعی کارگران و تقویت اتحاد و همبستگی میان آنها ایفا می‌کند.
دانلود فیلم آنها کراوات نمی‌پوشند They don’t wear black tie 1981 بهمراه زیرنویس فارسی
